Por moito que un intente conterse cando lle pica, unha vez que se empeza hai que prepararse para estar un bo anaco porque,lonxe de calmarnos o picor continúa e a maior parte das veces con maior intensidade.
A sensación comeza por unha alteración externa, é a resposta da pel a algo que a irrita ou lle produce alerxia. Así esta sinal chega ao cerebro, xerando o escozor. Ao rascarse na epidermis (capa externa da pel), bloquéanse as terminacións nerviosas que deron a información do picor á médula espiñal. Pero o que nun principio parece que funcionou a reducir a sensación de picor … é unha mentira.
Ao rascar non só erosionamos a pel, si non que alimentamos a mensaxe de malestar e picor que percibe o noso cerebro, Os científicos comprobarono con ratos, nos que, tras reducir os niveis de serotonina, o picor desaparecía. Non obsante, a biomolécula non se pode eliminar do noso organismo, porque regula funcións como a temperatura do corpo, o desexo sexual ou a sensación de saciedade ao comer.
Entre os principais trastornos que provocan picor, está a dermatitis atópica, enfermidade que experimentou un crecemento exponencial nos últimos anos. A urticaria, as picaduras de insectos, o picor de cabeza, de ollos ou na zona vulvar son outros dos trastornos asociados ao proído.